Με την κοινωνικο-οικολογική και αντιληπτική ανάλυση και την εκτίμηση του τοπίου προσδιορίζεται ο τοπιακός χαρακτήρας της
περιοχής μελέτης που οδηγεί στην
κεντρική ιδέα του σχεδιασμού, ενός σχεδιασμού που προβάλει τα ιδιαίτερα
στοιχεία του φυσικού τοπίου και της πολιτιστικής κληρονομιάς, την ταυτότητα και
το χαρακτήρα του τοπίου.
Τα στοιχεία αυτά ακολουθούν μια στρατηγική προσέγγισης όσον αφορά την
προστασία, αναβάθμιση και βελτίωση του
τοπίου, με σκοπό να αποφευχθούν τμηματικές και ακατάλληλες λύσεις. Οι
κυριότεροι στρατηγικοί στόχοι σχεδιασμού
του τοπίου ενός τεχνικού έργου υποδομής
είναι οι εξής:
Το τεχνικό έργο πρέπει να είναι:
- ασφαλές
- λειτουργικό
- ελκυστικό για τους χρήστες
Ο σχεδιασμός πρέπει να σέβεται:
- το φυσικό περιβάλλον
- τη βιοποικιλότητα
- το τοπίο
- την πολιτιστική κληρονομιά
- τους οικισμούς
Η κατασκευή του τεχνικού έργου και η λειτουργία του θα πρέπει να
συμμορφώνεται προς: [1]
- τις προτάσεις των Μελετών Εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
- τους Περιβαλλοντικούς Όρους
Οι στρατηγικές αρχές σχεδιασμού του τοπίου είναι:
- η παρακολούθηση του φυσικού τοπίου
- η ανάδειξη του κυρίαρχου χαρακτήρα του τοπίου
- ο τονισμός στοιχείων με κρυμμένη διάσταση, που είναι ωστόσο σημαντικά στην κατανόηση του χώρου
- η οικολογική αναβάθμιση
- η ποιοτική αναβάθμιση του άμεσου περιβάλλοντος των τεχνικών έργων [2]
[1] ΕΓΝΑΤΙΑ
ΟΔΟΣ ΑΕ, 1999, Οδηγός Σχεδιασμού
Αποκατάστασης Τοπίου για την Εγνατία Οδό (Ο.Σ.Α.Τ.), Egnatia odos AE, Αθήνα
[2] Ανανιάδου – Τζημοπούλου Μ., 2010, Έργα
αρχιτεκτονικής οδικών τοπίων: Εγνατία οδός, Αλεξανδρούπολη – Κήποι, Πόλεως Λόγος – Τιμητικός τόμος για τον
καθηγητή Α. Φ. Λαγόπουλο, εκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου